POSŁANIE
Znów (przychodzicie, rozwiewne postacie, Które ogarniał ongiś mglisty wzrok. Czyż mi tym razem zatrzymać się dacie? Czy serce jeszcze złud tych ujmie tok? Garniecie się! Więc dobrze! Władać macie, Wstając wokoło mnie przez mgły i mrok; Serce młodzieńczo znowu drży w mym łonie, Natchnione czarem, który od was wionie.
Wnosicie jasnych dawnych dni widzenia, Niejeden drogi znów powstaje duch; Jakby zamierzchłej legendy wspomnienia., Jawi się pierwsza miłość, pierwszy druh;* Skarga powtarza, wznawiając cierpienia, Labiryntowy, błędny życia ruch I tych wymienia zacnych, którzy chwili Niejednej szczęścia ze mną nie dożyli.
Już nie usłyszą dzisiaj dalszych pieśni Dusze, co niosły mi za pierwsze dziek; W dal się rozprószył gwar przyjaznej cieśni, Przebrzmiał, ach, serc ich dostrojony dźwięk.
...pierwszy druh — czterdziestoośmioletniemu poecie zbladły już w pamięci przeżycia związane z postaciami przyjaciół i ukochanych z okresu swych studiów i lat młodzieńczych.
Pieśń mą dziś słyszą obcy, nierówieśni, Ich poklask nawet w sercu budzi lęk, A ci, co dawniej pieśni mej słuchali, Jeśli nie zmarli, błądzą gdzieś w oddali.
ich zapomniana teskność mnie porywa W cichy kraj duchów, jak za dawnych dni; Niby eolska harfa *, pieśń lękliwa Niepewnym dźwiękiem chwieje się i mgli; Dreszcz mriie przejmuje, łza za łzami spływa, Hartowne serce łagodnieje, cni; Co dziś posiadam, widzę w dali mgliste, A co zniknęło, jest mi rzeczywiste.
PROLOG NA SCENIE Dyrektor, Poeta, drftmaity c z-ny, Wesołek,
Dyrektor
Wy dwaj, co smutne i ciężkie koleje
Ze mną przez cale dzieliliście życie, *U nas, w niemieckim kraju*, czy sądzicie, \Ze przedsięwzięcie rokuje nadzieję?
Tłumowi chciałbym przysporzyć ochoty,
Zwłaszcza, że żyje i innym żyć daje. (Drągi już stoją, rozbito namioty, /Każdy się święta oczekiwać
Znów (przychodzicie, rozwiewne postacie, Które ogarniał ongiś mglisty wzrok. Czyż mi tym razem zatrzymać się dacie? Czy serce jeszcze złud tych ujmie tok? Garniecie się! Więc dobrze! Władać macie, Wstając wokoło mnie przez mgły i mrok; Serce młodzieńczo znowu drży w mym łonie, Natchnione czarem, który od was wionie.
Wnosicie jasnych dawnych dni widzenia, Niejeden drogi znów powstaje duch; Jakby zamierzchłej legendy wspomnienia., Jawi się pierwsza miłość, pierwszy druh;* Skarga powtarza, wznawiając cierpienia, Labiryntowy, błędny życia ruch I tych wymienia zacnych, którzy chwili Niejednej szczęścia ze mną nie dożyli.
Już nie usłyszą dzisiaj dalszych pieśni Dusze, co niosły mi za pierwsze dziek; W dal się rozprószył gwar przyjaznej cieśni, Przebrzmiał, ach, serc ich dostrojony dźwięk.
...pierwszy druh — czterdziestoośmioletniemu poecie zbladły już w pamięci przeżycia związane z postaciami przyjaciół i ukochanych z okresu swych studiów i lat młodzieńczych.
Pieśń mą dziś słyszą obcy, nierówieśni, Ich poklask nawet w sercu budzi lęk, A ci, co dawniej pieśni mej słuchali, Jeśli nie zmarli, błądzą gdzieś w oddali.
ich zapomniana teskność mnie porywa W cichy kraj duchów, jak za dawnych dni; Niby eolska harfa *, pieśń lękliwa Niepewnym dźwiękiem chwieje się i mgli; Dreszcz mriie przejmuje, łza za łzami spływa, Hartowne serce łagodnieje, cni; Co dziś posiadam, widzę w dali mgliste, A co zniknęło, jest mi rzeczywiste.
PROLOG NA SCENIE Dyrektor, Poeta, drftmaity c z-ny, Wesołek,
Dyrektor
Wy dwaj, co smutne i ciężkie koleje
Ze mną przez cale dzieliliście życie, *U nas, w niemieckim kraju*, czy sądzicie, \Ze przedsięwzięcie rokuje nadzieję?
Tłumowi chciałbym przysporzyć ochoty,
Zwłaszcza, że żyje i innym żyć daje. (Drągi już stoją, rozbito namioty, /Każdy się święta oczekiwać
